Tida mi er for tida sett av til å skriva eit manus. Tanken er at det
skal bli ei bok, og dermed er merksemda mi retta inn mot ting som har med
skriving å gjera for tida. Og det kan jo ha relevans også for dei som ikkje
skal skriva bok, for skriva gjer me på ein eller annan måte heile tida; om det
er ei doktorgrad ein stullar med, eller ein rapport på jobben. Så fenomenet
skrivesperre er det sikkert mange som slit med, men kanskje er det ein ting
forfattarar kjenner meir på enn andre, fordi skrivinga der i endå større grad
er ein del av inntektene.
Men altså – eg har klypt ut svara som sju forfattarar har kome med til
spørsmålet «Har du noen gang hatt skrivesperre?» Eg har henta ut ei setning og to frå kvar av
dei; kanskje finst det noko her du kan ta med deg.
«Skrivesperre fins selvfølgelig, men ofte kan det nok aller mest dreie seg om en dårlig unnskyldning. Eller en manglende evne til å ta seg sammen eller til å akseptere at det å skrive innimellom også gjør vondt.»Heidi Linde
«Hemmeligheten er å ha verktøykassa full av muligheter og teknikker, slik at jeg kan prøve ut ulike språk og muligheter – og å ikke gi meg. Skrive skrive skrive i en månad, to måneder, tre måneder, fire, fem, seks, og så plutselig begynner språket mitt å bore seg ned i ladninger og kraftfelt, og da kan jeg koble meg inn på energien.»Gro Dahle
«Men som mange før meg har oppdaga, er det ingenting som slår å ha ei dødlinje. Samt å vere på ein stad utan internett. Og så hjelper det jo alltid å tenje at hadde det ikkje vore for skrivinga, ville eg vore eit null.»Agnes Ravatn
«Drikke seg full hjelper svært sjeldan.»Ragnar Hovland
«Når noen opplever skrivesperre, tror jeg egentlig de har problemer på et helt annet plan i livet, skrivingen er den minste utfordringen.»Arne Berggren
«Hadde jeg hatt skrivesperrer, ville jeg blitt dritnervøs og skiftet jobb.»Tore Renberg
«For det første tar jeg alltid utgangspunkt i notater jeg har gjort, eventuelt en struktur, en skisse; jeg sørger alltid for å ha noe å ta tak i, om det så bare er en slående replikk. For det andre har jeg aldri ambisjoner om å få til mer enn et par tre avsnitt på en skriveøkt, maksimalt en side eller to. Generelt tror jeg skrivesperre ofte er et vikarierende motiv for at man ikke har gjort godt nok forarbeid i å samle det stoffet, eller det handlingsmaterialet, fortellingen skal springe ut av.»Henrik Langeland
Så langt forfattarane. Mi eiga røynd samlar seg så langt i dette; minst
éi lita økt kvar dag, uansett kor lang den er. Men set deg alltid ned, tenn
gjerne eit levande lys og få energi frå det. Ein kan koma uendeleg langt ved å
ta eitt steg om gongen! God skriving!
D56/136-137
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar