Eg veit ikkje kva høve du har til det talet som står
fremst i fødedatoen din, altså datoen i den månaden du er fødd. For meg har det
fort blitt eit tal eg vel til ulike ting (nei, ikkje til passord!), og når det
då kjem eit heilt år med dette talet i, så er det som om høgdepunkta står i kø.
Til dømes er det tolv eksemplar av datoen 17.x.17! Ok, litt nerdete, men slik
er det no.
Når
eg blar opp i dagens bok, må det likevel ha lege der i bakhovudet dette året,
2017. Som eit frigjerande år liksom, året der alle lenker er brotne og eg kan
segla ut i verda som ei FRI KVINNE! For det står der, svart på kvitt, i
lånebrevet frå 1999 der me hadde tatt opp den noble summen av 775 000 kroner
til vårt første huskjøp. Det var hausten 1999 og langt der framme, i 2019 var
det først, står saldoen rett og slett på 0! Etter diverse restruktureringar av
lånet var 0-saldoen i 2005 sett til 2017!
Men
no når året er her, så er eg altså IKKJE gjeldfri! Tvert imot, det har est ut,
og eg veit ikkje om målet er nokon gong å få det ned på null igjen.
Kva
i all verda var det som skjedde?
Vel,
livet banka på, med alle sine krumspring. Plutseleg måtte eg betala nokon ut.
Plutseleg var det berre eg som skulle betala på lånet. Plutseleg måtte eg ta
opp litt ekstra lån for å takla dei åra som kom. Har ikkje peiling på når siste
avdraget er tenkt betalt no. Det får berre vera.
Eg
trur livet dessutan har lært meg at dei lenkene det er viktigast å løysa seg
frå, ikkje handlar om pengar. Det er eit prosjekt som aldri blir fullført, men
det ligg i MINE hender.
Det
er enormt frigjerande berre det.
D131/6-7,
112-113
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar