Mange bekkar små gjer ei stor å

Det blei tatt i bruk sterke ord då Kveldsnytt surra over skjermen i går kveld. Dette var det Ingerid Stenvold sa i introduksjonen til innslaget frå down under, altså Australia: «Det må ein krig mot global oppvarming til for å redda verdas korallrev. Det viser ein studie av eitt av dei mest kjente; Great Barrier Reef i Australia.» Bileta som følgjer er flyfoto av bleike, øydelagde korallar. Elefanten i rommet med tanke på å ta betre vare på Great Barrier Reef  heiter å gjera noko med klimaendringane, seier Terry Hughes som blir intervjua i innslaget. Studien dei har laga viser at lokale tiltak ikkje lenger er nok. Ein kan ikkje beskytta korallrevet mot klimaendringane. Det må gjerast noko med klimagassutsleppa. Dei lokale tiltaka med å betra vasskvaliteten eller hindra turistar frå å fiska, nyttar ikkje, seier forskarane. Det er klimaendringane det må gjerast noko med, og tida er knapp. På berre19 år er det oppdaga fire store av det dei kallar korallblekingar, og det urovekkande no er at tida mellom desse tar kortare og kortare tid, og diverre, for korte til at det kan rettast opp, forklarar Hughes. Ein konsekvens av alt dette, er at den betydelege turismen ein så langt har sett til desse områda, snart må ta slutt. 

            Desse 19 åra er omtrent dei åra som har gått sidan eg var så heldig å få besøkja dei same korallreva. Koplinga til Australia i dagens bok fann eg i eit ruta skjema som syner fordeling av inntekter og utgifter for året 2000. Under «diverse» står Australia, der eg sette av tusen kroner i månaden i fleire år for å peila inn dei olympiske leikane i Sydney same året. 

            Australia som reisemål kom fire år tidlegare. Søstera mi, Ingeborg, var keeper på Klepp og litt inn og ut av landslagstroppen. Denne søndagskvelden i 1996 hadde ho sete på jobben sin utover kvelden og spikra karrieremål. Då måla var sådd på eit lite stykke papir, tok ho turen innom meg i leilegheita i Stavanger og fortalte kva ho hadde kome fram til. OL-gull i Sydney 2000 sto øvst på lista. Viss det er målet ditt, så skal eg vera der når det skjer, sa eg til henne. 

            For å gjera ei lang historie kort: Eg var der, den gylne kvelden i Sidney då Ingeborg kunne hengja gullmedaljen om halsen, etter tidenes golden goal-kamp med eit norsk lag i ein finale (golden goal = første laget som skårar vinn viss resultatet er uavgjort etter full tid). Etter den første veka i OL-byen, hadde eg og kjærasten framleis tre veker å utforska austkysten i Australia på. Turen gjekk til Brisbane, og vidare til Great Barrier Reef, der verda opna seg med uendeleg skj    ønnheit. Eg prøver å ta innover meg at store delar av dette no er i ferd med å døy ut. Tenkjer på den lange flyturen eg hadde ned der, og som bidrog til litt av klimagassutsleppa. Lukkar eg augo, er eg plutseleg tilbake i Sidney. Og like kort tid tar det altså for at levande system kan døy ut. 

            Så til erkjenninga; eg kan røysta på parti som tar klimaet på alvor, som tør å gjera upopulære tiltak. Og eg må gjera det EG kan. Eg prøver å fly mindre. Setja pris på å reisa sakte. 

            Mange bekkar små gjer ei stor å. Noko også Norges Bondelag har tatt inn over seg.

D117/150